WERKEN ZONDER VRAAGINBRENGERS - FAMILIEOPSTELLINGEN
Tijdens opstellingsdagen werk ik in principe nooit met vraaginbrengers, behalve die ene keer nog niet zo lang geleden. Dat was dan ook meteen de laatste keer.
‘Als er geen ruimte meer is voor een vraaginbrenger dan kom ik niet’ was één van de reacties die ik kreeg. Om eerlijk te zijn raakte me dat. Als iemand representant wil zijn voor jouw vraag is het misschien toch logisch dat je jezelf ook ten dienste stelt van de vraag van iemand anders…’ Of: ‘Ik hoop zo dat er nog tijd overblijft om misschien toch mijn vraag te kunnen inbrengen …’
Tijdens opstellingsdagen zonder vraaginbrengers merk ik ook vaak opluchting of hoor ik ‘yes’ als iemand uitgenodigd wordt om zijn vraag in te brengen. Ik heb op zo’n moment nog iemand terug naar zijn plek gestuurd. De verwachtingen voor een oplossing zijn soms groot. Dan verduidelijk ik altijd eerst dat wij geen tovenaars zijn die iets oplossen. ‘Opstellingen zijn er om iets in beeld te brengen, om iets in beweging te brengen…’
Aan het begin van de dag leg ik steeds uit dat elke opstelling dienend is voor het geheel en dat je met een opstelling van iemand anders ook een opstelling voor jezelf krijgt en dat er onbewust steeds iets in beweging komt.
‘There are no personal questions’ zoals Stephan Hausner het zo mooi verwoordt.
Mensen komen ook geregeld naar mijn praktijk na het lezen van een boek over familieopstellingen en zijn dan teleurgesteld als ik enkel moeder en vader in de opstelling plaats. Ze hadden verwacht dat ook grootouders, overgrootouders of een miskraam aan bod zouden komen. Wanneer ik vervolgens aangeef dat het ook gaat om de beweging in het lichaam, lijken ze verbaasd. Ze willen ‘eraan beginnen’ en gaan soms teleurgesteld naar huis, omdat ik hen enkel heb laten voelen waar het werkelijk om draait.